کتاب از کاخ شاه تا زندان اوین

زمانی که او در زندان انقلابیون به سر می‌برد، در موقعیتی دشوار قرار داشت. نراقی از یک‌سو منتقد الگوی لیبرال آمریکای شمالی بود و از سوی دیگر با کمونیسم نیز برخوردی سختگیرانه داشت. به همین دلیل می‌نویسد: «روشنفکران مارکسیست مرا مزاحم می‌دیدند و گروه‌های اسلامی نیز، با وجود بهره‌گیری از تحلیل‌هایم، از مواضع اصلاح‌طلبانه‌ام دل خوشی نداشتند.»

او در این کتاب، دوران اسارت خود را به صحنه‌ای زنده و تأثیرگذار بدل کرده است؛ جایی شبیه یک آزمایشگاه انسانی. در این محیط، با دلسوزی به روح و انگیزه‌های افراد می‌نگرد و رفتار سیاسی‌شان را نه صرفاً از منظر بیرونی، بلکه از درون شخصیتشان تحلیل می‌کند. همین نگاه عمیق باعث می‌شود خواننده بتواند کنش‌ها و تصمیم‌های آن افراد را با درکی ملموس‌تر دنبال کند؛ گویی در دل همان وقایع حضور دارد.